Tanıdık Yangınların Ortasındayım

Merhaba,  nasılsın?  Ben yine tanıdık yangınların ortasındayım.  Tek başıma,  çırıl çıplak.  Tanımlaması zor,  ama bilirkişi raporu istiyor mahkeme.  Ki bu yangının tek şahidi benim.  Hem şahidi hem maktulu.  Yine bile bile ateşlere attım kendimi.  Bir yudum huzur ile sönecek biliyorum.  Gelsen,  yüzüme gülsen,  adımı söylesen gökten zembille boşalacak o huzur yüreğimdeki kora.  Sen suskun,  ben sessiz çığlıklar içinde.  Yanıyorum,  içten içe.  Ahmaklığıma doyamıyorum ne yapayım.  Hep beni sevmeyecek olanın ardından koşturmak gibi bi meziyetim var. O kadar kadim ki bu yalnızlığım,  işte bu yangınlar ki hiç sönmüyor tam kül oldu dediğim anda Anka kuşu misali yeni yine yeniden korlaşıp yakıyor  ciğerimi.  Ben bu yangının içinde,  yangın benim içimde sonsuza dek sürecek gibi geliyor.  Bir yudum huzur ile  söndürür müsün uzatsam ellerimi?  Suskunluğumu bozsam duyar da feryadımı sever misin beni?